Dziesięć przykazań budowy domu z drewna.
I. Atestowane drewno suszone i strugane.
II. Opieraj się na modułach.
III. Izoluj podłogę.
IV. Buduj oszczędnie.
V. Pozwól ścianom oddychać.
VII. Używaj wiatroizolacji.
VII. Zostaw szczelinę powietrzną dla pary wodnej.
VIII. Prawidłowa wentylacja.
IX. Oszczędzaj instalacje.
X. Buduj bez chemii.
DZIESIĘĆ ETAPÓW BUDOWY DOMU SZKIELETOWEGO
BY WOJCIECH NITKA · PUBLISHED 29 GRUDNIA 2014 · UPDATED 4 MARCA 2015 http://budujzdrewna.pl/
Stan zerowy.
Stan zerowy określa wykonanie tzw. „robót mokrych” a więc robót z użyciem betonu i zaprawy cementowo-wapiennej.
Omawiając zakres robót mokrych na budynkach szkieletowych należy rozróżnić dwa rodzaje posadowienia budynku:
– z płytą betonową czy to na gruncie czy też jako strop nad piwnicą,
– ze stropem drewnianym nad pustką podpodłogową lub nad piwnicą.
W obu przypadkach nazwa „stan zerowy” określa nieco inny zakres robót.
W przypadku domu na płycie betonowej zakres stanu zerowego określa:
– wykonanie ław fundamentowych,
– stawianie ścian fundamentowych,
– wylanie płyty betonowej ze wszystkimi warstwami izolacji przeciwwodnej i cieplnej, oraz wylewką poziomującą stan zerowy (zdjęcie nr 2).
W przypadku budynku ze stropem drewnianym umowy „stan zerowy” określa:
– wykonanie ław,
– stawianie ścian fundamentowych z wypoziomowaną koroną murów.
Umowny poziom „stanu zerowego” w tym przypadku określać zatem będzie koronę murów, na poziomie obniżonym w stosunku do projektowanego poziomu zerowego, o grubość drewnianych elementów stropu łącznie z podwaliną.
Stan zerowy to ok. 5% zaawansowania budynku „pod klucz”.
Konstrukcja szkieletu.
Zakres wykonania konstrukcji szkieletu budynku jest w sumie bardzo prosty do określenia. Obejmuje całość robót konstrukcyjnych wraz z podłogami, które podczas kolejnych kondygnacji stanowią platformę roboczą na budynku.
Tak więc pod pojęciem „konstrukcja szkieletu” należy rozumieć wykonanie konstrukcji wraz z płytą podłogi na każdej przewidzianej do zamieszkania kondygnacji budynku.
W zakres konstrukcji szkieletu wchodzić zatem będzie:
– impregnowana ciśnieniowo podwalina, na płycie betonowej lub koronie murów,
– konstrukcja ścian zewnętrznych z otworami okiennymi i drzwiowymi,
– montaż paroizolacji w miejscach połączenia ścian działowych ze ścianami zewnętrznymi,
– konstrukcja ścian wewnętrznych z otworami drzwiowymi,
– konstrukcja stropów,
– konstrukcja dachu,
– równanie konstrukcji pod montaż płyt poszycia i okładzin wewnętrznych,
– konstrukcja schodów,
– konstrukcja usztywniająca poszczególne elementy budynku,
W zakres „konstrukcji szkieletu” wchodzić winne także konstrukcje wszelkich przybudówek stanowiące integralną część budynku. Nie winne wchodzić natomiast konstrukcje tarasów.
Uwagi:
– drewno na konstrukcję winno być suszone komorowo do wilgotności ok. 18 – 19%, czterostronnie strugane i mieć sfazowane krawędzie.
Po montażu konstrukcji stan zaawansowania robót można określić na ok. 20% „domu pod klucz”.
Stan surowy otwarty.
Stan surowy otwarty określa:
– zakończenie wszelkich robót konstrukcji budynku,
– poszycie ścian zewnętrznych płytą poszycia,
– pokrycie połaci dachu płytą poszycia lub montaż folii dachowej,
– pokrycie ścian zewnętrznych wiatroizolacją,
– pokrycie dachu jedną warstwą papy, zabezpieczającą budynek przed opadami atmosferycznymi ,
Uwagi:
– na poszycie ścian i dachu stosuje się płytę wiórową MFP lub OSB/3. Nie zaleca się stosowania poszycia z desek.
– wiatroizolacja to folia chroniąca budynek przez napływem zimnego powietrza oraz przed wilgocią. Pozwala jednocześnie na wyprowadzenie wilgoci z wnętrza budynku. Wiatroizolacja posiada właściwości przepuszczania pary wodnej w granicach 120 – 160 g/m2/24g
– na wiatroizolację nie nadają się folie polietylenowe, o małej przepuszczalności pary, ani folie dachowe o przepuszczalności od 1000 g/m2/24g wzwyż.
Po montażu stanu surowego stan zaawansowania robót można określić na ok. 25% „domu pod klucz”.
Stan surowy zamknięty.
Stan surowy zamknięty określa całkowite zabezpieczenie budynku przed działaniem warunków atmosferycznych:
– zakończenie stanu surowego otwartego,
– montaż obróbek blacharskich w obrębie dachu,
– pokrycie dachu,
– montaż rynien,
– montaż stolarki okiennej,
– montaż stolarki drzwiowej zewnętrznej,
Uwaga:
– folie wiatroizolacyjne posiadają ok. 3 miesięcy okres odporności na promieniowanie ultrafioletowe. Pozostawiając zatem budynek w stanie surowym zamkniętym, bez zakończenia robót elewacyjnych, na okres dłuższy niż trzy miesiące należy liczyć się z koniecznością wymiany wiatroizolacji. Planując zatem przerwę w robotach na budynku, wskazane jest zaplanowanie przerwy przed montażem stolarki zewnętrznej, która winna być montowana po założeniu wiatroizolacji.
Po zamknięciu budynku stan zaawansowania robót można określić na ok. 40% „domu pod klucz”.
Roboty elewacyjne.
Przed przystąpieniem do robót wewnętrznych należy wykonać elewację. Pozwoli to na całkowitą ochronę budynku przed wpływami atmosferycznymi.
Rozróżnić należy trzy podstawowe rodzaje wykończenia elewacji:
– siding winylowy lub drewniany,
– tynk na styropianie lub wełnie (mineralnej, drzewnej),
– licówka z cegły klinkierowej,
Zakres robót elewacyjnych obejmuje:
– wykonanie obróbek blacharskich w obrębie elewacji,
– osadzenie parapetów zewnętrznych,
– wykonanie elewacji,
– osadzenie rur spustowych,
– wykonanie cokołu,
– wykonanie schodów zewnętrznych,
– osadzenie balustrad schodowych,
– wykończenie kominów,
Uwagi:
– każdy rodzaj elewacji wymaga folii wiatroizolacyjnej na poszyciu ścian,
– najtańszą wykładziną elewacyjną jest siding winylowy, najdroższą – cegła klinkierowa,
Po zamknięciu robót elewacyjnych stan zaawansowania robót można określić na ok. 50% „domu pod klucz”.
Montaż instalacji.
Montaż instalacji rozpoczyna zakres robót wewnętrznych. Wszelkie instalacje należy wykonać przed przystąpieniem do montażu izolacji cieplnej.
Zalecana jest, ze względu na wielkość przekrojów przewodów, następująca kolejność montażu instalacji:
– instalacja kanalizacyjna,
– instalacja ciepłej i zimnej wody,
– instalacja grzewcza tradycyjna,
– instalacja elektryczna,
– instalacja telefoniczna,
– instalacja telewizyjna,
Uwagi:
– podczas montażu należy przestrzegać wymogów w zakresie przejść przez elementy konstrukcji budynku – słupki ścian, belki stropowe,
– w ścianach zewnętrznych nie należy instalować przewodów instalacji wodno-kanalizacyjnej; przewody te, o zwiększonych średnicach, wpływają na zmniejszenie izolacyjności ściany, tworząc mostki termiczne. W okresie zimowym, zmniejszona izolacyjność ścian, może przyczyniać się do zamarzania wody w rurach.
Po montażu instalacji stan zaawansowania robót można określić na ok. 60% „domu pod klucz”.
Montaż izolacji cieplej.
Montaż izolacji cieplnej i akustycznej oraz opóźniacza pary (paroizolacji) stanowi:
– montaż izolacji cieplnej ścian zewnętrznych,
– montaż kanałów zapewniających wentylację poddasza lub połaci dachu,
– montaż izolacji cieplnej stropu nad parterem (budynek parterowy) lub w obrębie dachu (budynek z poddaszem użytkowym),
– montaż paroizolacji na ścianach stanowiących przegrodę zewnętrzną,
– montaż izolacji akustycznej w ścianach,
– montaż izolacji akustycznej w stropach międzykondygnacyjnych,
Montaż izolacji cieplnej rozpoczyna się od ścian zewnętrznych. W tym zakresie można stosować wełnę mineralną, izolacje oparte na bazie włókien drzewnych lub celulozy. Te ostatnie wdmuchuje się w ściany po założeniu płyt gipsowych.
Grubość warstwy izolacji cieplnej uzależniona jest współczynnika λ, określonego przez producenta. Powszechnie stosowaną grubością, spełniającą wymagania izolacyjności, jest grubość min. 15 cm na ściany zewnętrzne i 25 cm na stropy.
Izolacji akustycznej wymagają ściany pomieszczeń sanitarnych oraz ściany dzielące pokoje dzienne i sypialnie. Izolacji akustycznej wymagają także stropy międzykondygnacyjne.
Opóźniacz pary (paroizolację) należy zakładać na wszystkich przegrodach zewnętrznych budynku.
Wymagania opóźniacza pary (paroizolacji) spełnia folia polietylenowa o przepuszczalności pary wodnej w granicach 2 – 6 g/m2/24g. Tylko szczelne założenie paroizolacji gwarantuje ochronę izolacji cieplnej i konstrukcji budynku przed wilgocią z zewnątrz.
Uwagi:
– nie należy pozostawiać domu ocieplonego i z założoną folią paroizolacyjną bez ogrzewania na okres zimowy.
Po montażu izolacji cieplnej i paroizolacji stan zaawansowania robót można określić na ok. 70% „domu pod klucz”.
Montaż płyt gipsowych.
Montaż płyt gipsowych (gipsowo-kartonowych lub gipsowo-włóknowych) jest ostatnim etapem przed przystąpieniem do robót wykończeniowych.
Okładziny wewnętrzne można mocować bezpośrednio na elementy konstrukcji, bądź na ruszcie drewnianym czy metalowym,
W zakresie montażu płyt gipsowych należy uwzględnić:
– montaż rusztu (w zależności od wymagań),
– montaż płyt gipsowych,
– szpachlowanie i szlifowanie styków płyt i miejsc po gwoździach lub śrubach,
Po montażu płyt gipsowych stan zaawansowania robót można określić na ok. 80% „domu pod klucz”.
09. Roboty wykończeniowe.
W zakres podstawowych robót wykończeniowych zaliczyć należy:
– montaż stolarki drzwiowej,
– osadzenie parapetów wewnętrznych,
– montaż glazury,
– biały montaż,
– malowanie,
– osadzenie gniazdek i kontaktów,
– montaż podłóg wraz z montażem listew przypodłogowych,
Zdjęcia obrazują stan robót w „domu pod klucz”.
Zakończenie robót wykończeniowych to 100% „domu pod klucz”.
Odbiór robót.
Podstawę kwalifikacyjną do przeprowadzenia odbioru budynku o drewnianej konstrukcji szkieletowej i materiałów drewnopochodnych stanowią dokumenty w postaci dokumentacji projektowej, dziennika budowy i zatwierdzonymi zmianami podanymi w dzienniku budowy.
Zgodność wykonania budynku z dokumentacją projektową stwierdza się na podstawie:
– weryfikacji wykonanych robót z zatwierdzonym projektem budowlanym,
– weryfikacji zastosowanych materiałów,
– kontrolnych pomiarach.
Odbiór końcowy powinien obejmować co najmniej stwierdzenie prawidłowości w zakresie:
– zgodności wykonanych robót z dokumentacją techniczną,
– jakości zastosowanych materiałów,
– kształtów i wymiarów budynku,
– wykonania konstrukcji budynku,
– wykonania robót dachowych,
– wykonania robót elewacyjnych,
– wykonania robót okładzin wewnętrznych,
– wykonania robót posadzkowych.
Osobnym odbiorom, przez osoby upoważnione, podlegają odbiory instalacji:
– wodno-kanalizacyjnej,
– elektrycznej,
– wentylacyjnej,
Elementy budynku wykonane w sposób niezgodny z wymaganiami podlegają odrębnemu postępowaniu. Mogą być odebrane pod warunkiem, że odstępstwa nie zagrażają bezpieczeństwu konstrukcji , w tym bezpieczeństwu pożarowemu oraz nie utrudniają warunków i nie obniżają komfortu jej użytkowania. W innych przypadkach zaleca się opracowanie ekspertyzy technicznej i wykonanie jej zaleceń.
Protokół odbioru powinien zawierać:
– podsumowanie wyników oględzin i stwierdzeń,
– stwierdzenie zgodności lub niezgodności wykonania elementów budynku z ustaleniami projektowymi,
– wykaz ewentualnych usterek ze wskazaniem sposobu ich usunięcia,
– wnioski dotyczące dalszego postępowania.
W odbiorze powinni brać udział przedstawiciele zainteresowanych uczestników procesu budowlanego.
Zapraszamy do współpracy!